Smeerwortel is een ruwbehaarde, stevige plant die opduikt langs waterwegen, in vochtige weilanden, en ook wel in de tuin. Daar is hij moeilijk weg te krijgen, want smeerwortel zet door, breidt uit, groeit terug. Op het eerste zicht dus een Jupiter-plant, maar eigenlijk vooral een Saturnus/Steenbok kruid. Groei kan namelijk enkel met behulp van stevige fundamenten, en dat is wat smeerwortel ons biedt. Het herstelt de strukturen (= de weefsels) in ons lichaam, zowel oppervlakkig, bij huidwonden, als dieper, bij botbreuken.
De wortel, die vanbinnen wit is (zoals een bot dus), is met slijm bedekt. Van deze wortel maken we sinds oudsher zalf om wonden te verzorgen en om botten te helpen genezen. Smeerwortel werkt echter zo snel en zo goed, dat het de huid oppervlakkig kan doen toegroeien voor het onderliggende weefsel hersteld is. Het mag dus enkel voor oppervlakkige wonden worden gebruikt. Idem met botbreuken: ook hier werkt het razendsnel. De botten moeten dus eerst worden gezet voor we smeerwortelzalf aanbrengen.
Los van fysieke klachten is smeerwortel de vriend van zij die (als een echte Steenbok) te snel willen groeien of opklimmen, hun fundamenten verwaarlozen en vervolgens onderuit gaan. Voor hen lopen de zaken plots niet meer “gesmeerd”. De bloemen van smeerwortel hangen ook niet toevallig naar beneden…
Smeerwortel werd vroeger inwendig gebruikt maar langdurig inwendig gebruik kan tot leverproblemen leiden. In België zijn we daar dan ook terecht voorzichtig mee (= bij wet verboden). Zij die al eerder leverproblemen hadden gebruiken dit kruid beter ook niet uitwendig. Voor alle anderen geldt: met mate groeien, en met mate smeren.
Neem je medicatie, ben je zwanger, geef je borstvoeding of heb je (een historiek van) gezondheidsproblemen? Raadpleeg dan eerst een arts indien je kruiden wenst te gebruiken.